Abstrakt

Podstawowym zamierzeniem tej pracy jest ponowne nobilitowanie ruchu jako istotnego czynnika konstytutywnego filmu i antropomorfizacja kategorii czasu, przestrzeni i ruchu. Jest on podstawą jego fizycznego i estetycznego bytu.

Ruch definiuje zarówno czas, jak i przestrzeń. Film traktowany jest więc jako czterowymiarowa czasoprzestrzeń, w której podstawowym czynnikiem strukturalno-kompozycyjnym są zdarzenia pojmowane w ich elementarnym sensie jako metamorfozy, zderzenia, opadania i wznoszenia, pojawiania się i znikania.

Takie sprowadzenie zdarzeń do abstrakcyjnych wartości umożliwia integralne jednolite podejście do wszystkich warstw filmu.

Istota filmu zawiera się więc w ekspresyjnej formie ruchu kompletnego, obrazowo-dźwiękowego materiału filmowego, z czego powstaje akt i przeżycie estetyczne, podobnie jak to bywa w muzyce i balecie.

Cel tej rozprawy jest jednakże nie tylko natury poznawczej. Starałem się sformułować w niej podstawy tych metod postępowania, które mogą służyć praktyce filmowej.

Cztery słowa kluczowe pracy to : czas, przestrzeń, ruch i rytm.